Lieve collega’s,

De afgelopen periode hebben jullie weinig van mij gehoord of gezien. Dat klopt. Ik ben de afgelopen maanden uit de running geweest vanwege borstkanker, helaas voor de tweede keer. Momenteel werk ik hard aan mijn herstel. In de eerste plaats natuurlijk om weer gezond te worden en er te kunnen zijn voor mijn gezin, maar ook omdat ik uitkijk naar het moment dat ik weer aan de slag kan. Want ja, ik mis jullie, ik mis het werk en alles wat daarbij hoort.

En zeker in een tijd als deze, waarin er veel gebeurt. De discussies en inspanningen om van BZ een toekomstbestendige organisatie te maken, ook al weten we allemaal dat dit niet samengaat met een forse taakstelling. De uitkomst van het FBS - met voor sommigen prachtige kansen en voor anderen teleurstellingen. En opnieuw zien we een zorgwekkend laag aantal vrouwen benoemd op middenmanagementfuncties, juist nu de managementreactie op het rapport over doorstroom van vrouwen er ligt (NB. met alle besef dat dit per kolom verschilt). Dit soort uitkomsten kun je voorzien. Tijdig ingrijpen is niet alleen nodig, maar ook mogelijk om onze organisatiedoelstellingen te behalen. Ik roep daarom nogmaals de brief in herinnering die wij eerder aan de bestuurder stuurden over diversiteit en doorstroom. Zorg voor een genderbalanced shortlist aan de voorkant. Grote organisaties zoals de EU en VN doen dat ook, en met succes. Zorg dat het als het organisatiebelang wordt benoemd en beleg het ergens. Dan het racismerapport dat een goede reactie en opvolging behoeft (waarover meer in deze nieuwsbrief). Hoe staat het met de aanpak van diversiteit? Gaan we met de algemene aanpak voorbij aan de uitdagingen die in specifieke kolommen evident aanwezig zijn en in andere veel minder of niet? Laten we nu weer een ronde voorbij gaan zonder het MD-traject aan te pakken? De waanzinnige en aanhoudende werkdruk bij sommige directies, de spanningen waaronder menige posten werken. Het verdrietige overlijden van helaas te veel collega’s dat iedereen enorm raakt. Maar ook zaken als de aankomende OR-verkiezingen die veel organisatie en inzet vereisen. Kortom, er is veel dat onze aandacht en energie verdient en waar ik mij graag weer voor inzet.

En daarom richt ik mij nu eerst op herstel. Wat ik in deze periode opnieuw ervaar, is hoe bijzonder het is om deel uit te maken van een hechte familie zoals wij dat eigenlijk alleen bij BZ kennen. Collega’s die verder kijken dan de muren van R8, en er voor elkaar zijn, hoe druk ze het zelf ook hebben. Dat raakt mij enorm. Het benadrukt voor mij hoe belangrijk het is dat we op elkaar blijven letten en voor elkaar klaarstaan.

Want ik weet dat ik niet de enige ben die door een ziekteproces gaat of het zwaar heeft. Voor alle collega’s die het moeilijk hebben, of die een naaste dierbare ondersteunen: weet dat er aan jullie wordt gedacht.

Tot gauw!

Simone Kreutzer