Op 23 februari bezocht ik de première van de documentaire van Franky & Coen, twee Brabantse snackbarhouders die zich al meer dan drie jaar lang zich inzetten voor Oekraïners vlak achter en aan het front, met gevaar voor eigen leven. Ten diepste inspirerend. Waarom? Omdat je daaraan ziet dat het beleid dat we met elkaar maken en uitdragen, en politiek over brede steun geniet, door velen in Nederland gedeeld wordt. Dat voelt aanmoedigend, beide kanten op overigens. Het gesprek en de ontmoeting in Nederland is enorm waardevol. Ons werk moet diepgeworteld zijn in de Nederlandse samenleving, dat is van essentieel belang voor begrip van en steun voor ons werk buiten Nederland.

Want wie de site usaid.gov opent, schrikt. Alsof je nog even een keer bij de balie van de Rijnstraat kunt komen om je kluisje leeg te halen, op een bepaald tijdstip. Baan weg. Je bevlogenheid voor je werk is van de ene op de andere dag maatschappelijk waardeloos verklaard. De rijkste man ter wereld “doet de taakstelling even”. Iedereen die op een post heeft gezeten en met USAID-collega’s heeft samengewerkt kent de enorme bevlogenheid van onze Amerikaanse collega’s. Om over de vele lokale partnerorganisaties wereldwijd nog maar te zwijgen. Wereldwijd wordt er bezuinigd op ontwikkelingshulp, ook bij ons. Regelmatig zie ik de collega’s op de directies die het betreft bij elkaar staan, een briefing na de BHOH-brief, de sessies bij de zwarte trappen. Langzaam worden ook bij ons bakens verzet naar een ander beleid. Dat is geen eenvoudig proces. Dan is het goed dat we onze open communicatie hebben en dat bij ons goed werkgeverschap en medezeggenschap hoog in het vaandel staat.

Op 13-14-15 mei zijn er OR-verkiezingen. Ik ben ongelofelijk blij met de collega’s die zich kandidaat hebben gesteld en bereid zijn om zich in te zetten voor het collectieve belang; voor het democratische gekozen geluid van de BZ-werkvloer in de OR, namens de VDBZ. Als iedereen binnen de VDBZ een paar jaar in de eigen loopbaan zich inzet voor het geheel, dan komen we met elkaar vele stappen verder. Ik ben er ook van overtuigd dat juist deze tijd vraagt om de inzet voor onze collectieve belangen, door ons allemaal. Juist ook in tijden van bezuinigingen, zoals nu. We werken met elkaar wereldwijd, nemen ons families mee, partners zetten de eigen loopbaan in het teken van de carrière bij BZ. Dan is het toch niet meer dan normaal dat de definitie van goed werkgeverschap in gezamenlijkheid wordt gedefinieerd?

Bert de Wilde