Ongeveer een jaar geleden nam ik het voorzitterschap van de VDBZ over. Op geen enkele manier had ik kunnen vermoeden dat de wereld er na dit jaar fundamenteel anders zou zien. We zijn van crisis naar crisis zijn gerend (Afghanistan, COVID 19, Oekraïne) en intern werd BZ geplaagd door onrust. Denk aan de perikelen rondom de benoeming van DGPZ, de brief van 600 verontruste BZ-ers en een ruziënde Bestuursraad.

Door dit alles heen liep ook een positieve lijn: het nieuwe kabinet begreep dat BZ het water aan de lippen stond en gaf een startsein tot een forse personele uitbreiding die daarmee ook de plannen op gebied van IBBZ-plekken op de posten kunnen doen verwezenlijken. Deze ontwikkeling is werkelijk een lichtpunt voor veel directies en binnenkort ook de posten. En het is andermaal een erkenning dat het werk van BZ er echt toe doet. Dankzegging ook aan HDPN die hier het legwork doet.

Helaas moet ik bekennen dat ondanks de pieken en dalen, de crises en lichtpunten ook een zeer storende constante factor de agenda van onze medewerkers blijft teisteren: 

RIJKSKANTOOR RIJNSTRAAT 8.

Met de Covid voorlopig voorbij kunnen we weer naar kantoor. Er is een periode van twee jaar voorbij gegaan. Een periode waarin de verantwoordelijken zich konden voorbereiden op een ordentelijke verhuizing uit dit rampgebouw of desnoods met de juiste maatregelen op een terugkeer. In dat kader hadden vloeren gestut kunnen zijn (quod non), hybride vergaderen had geregeld kunnen zijn (quod non), een duidelijk verhaal hoe om te gaan met thuiswerken had verteld kunnen worden (quod non), voldoende vergaderruimtes hadden geregeld kunnen worden (quod non).

Wat wel geregeld is, zijn peperdure telefooncellen, lees het verhaal hieronder en huiver.

Maar het allerergste van dit geheel is dat er geen verantwoordelijken voor dit alles lijken te bestaan: de bestuursraad wijst naar BZK en  BZK verwijst naar (wurg-)contractuele verplichtingen  die de firma FM Haaglanden heeft met “het Consortium”.

Maar: BZ betaald ondertussen ruim 400.000 Euro voor de verbouwing van één vergaderruimte, 1200 euro om een schilderij op te hangen, 500 Euro om voor een evenement een barkruk te huren en een astronomisch bedrag voor telefooncellen die over 20 jaar nog steeds niet van ons zijn. En tegelijkertijd beknibbelen we op salarissen van MO-ers waardoor die niet meer komen solliciteren bij BZ en wordt er beknibbeld op de thuiswerkvergoeding van het lokaal personeel …

Inmiddels haalt iedereen de schouders op, van medewerkers tot bestuursraad en daarmee is het verhaal wel gezegd. Het teamgevoel verwordt tot een begrip op papier en beginnende medewerkers vragen zich af waar de oude rotten toch zo enthousiast over waren als ze het over BZ hebben.

DIT IS EEN ZORGELIJKE ONTWIKKELING EN VERDIENT ALLE AANDACHT VAN DE BESTUURRAAD

Vage geluiden gaan er ook over een verhuizing, but do not hold your breath is het devies. En dat is simpelweg niet goed genoeg. Het is onbestaanbaar dat veel medewerkers inmiddels liever thuis virtueel vergaderen omdat de vergaderruimte op de Rijnstraat volstrekt onvoldoende beschikbaar is en al helemaal niet klaar om hybride aan de gang te gaan. Noodzakelijke bijeenkomsten worden uitgesteld door gebrek aan ruimte en BZ kan zijn coördinerende rol op buitenlands beleid binnen de Haagse bubbel zo niet waarmaken.

En laat het gezegd zijn: veel medewerkers zien de voordelen van thuiswerken, maar het is geen excuus om de zaken op de Rijnstraat beroerd voor elkaar te hebben en ons te laten knechten door een wurgcontract dat het leven voor BZ onnodig duurt maakt.

De oproep van de VDBZ is simpel: de Bestuursraad moet hier nu en urgent maatregelen nemen.

Enfin: laat ik eindigen met een vrolijker noot: de jaarlijkse ALV wacht ons op 15 juni 12:00-14:00 uur met de onvermijdelijke (en onbetaalbare, maar voor u gratis) broodjes en koffie. Laat u verleiden want we verheugen ons er erg op om u weer in levende lijve te zien! Tot dan! Details hierover vindt u ook in deze nieuwsbrief.

Job van den Berg

Voorzitter